پس آن روز را روزه بگير، و اين دعا را بخوان:

 

 

خدايا از تو مى خواهم به حق مولود د راين روز، كه به شهادتش وعده داده شد پيش از برخاستن صدايش و قبل از ولادتش، آسمان و هركه در آن است، زمين و هر كه بر آن است بر او گريست درحالى كه هنوز قدم در جهان نگذاشته بود، كشته اشك، سرور خاندان، مدديافته به يارى، روز بازگشت، پاداش شهادتش اينكه امامان از نسل اويند، و شفا در كام اوست، و پيروزى با اوست درگاه بازگشتش، و جانشينان از خاندانش پس از قيام كننده شان و غيبت او، تا انتقام گيرند و خون خواهى نمايند، و حضرت جبّار را خشنود سازند و بهترين ياران دين حق شوند، درود خدا بر ايشان همگام با رفت وآمد شب و روز.

 

خدايا! به حق آنان به تو توسّل ميجويم و از تو درخواست ميكنم درخواست گنهكار معترف به گناه و بد كرده به خود با امورى كه در امروز ديروزش كوتاهى نموده، از تو تا هنگام رفتن در گورش پناه مي خواهد،

 

 

 

خدايا! بر محمّد و خاندانش درود فرست، و ما را در جمع او محشور كن، و همراه وى در بهشت و جايگاه ابدى جاى ده.

 

خدايا! همچنان كه ما را به شناسايى اش گرامى داشتى پس ما را به تقرّب به آن حضرت گرامى دار، و رفاقت و سابقه محبّت با او را روزي ما فرما، و ما را از كسانى قرار ده كه فرمانش را تسليم مى شوند، و به هنگام بردن نامش صلوات زياد بر او ميفرستند، و هم بر همه جانشينان و خاندان برگزيده اش، آن يارى شدگان از سوى تو به عدد دوازده، آن ستارگان درخشانند، و حجّتهاى الهى بر تمام بشر، خدايا! ببخش بر ما در اين روز بهترين بخشش را، و برآور براى ما هر خواسته اى را، چنان كه حسين را به محمّد بخشيدى، و فطرس به گهواره اش پناهنده شد، و ما پناهنده به مزار اوييم پس از شهادتش، بر تربتش حاضر مى شويم و بازگشتش را انتظار مى كشيم، آمين اى پروردگار جهانيان.

 

بعد از اين دعا، ميخوانى دعاى امام حسين عليه السّلام را، و اين اخرين دعاى آن حضرت است در روزى كه دشمنانش فزونى گرفتند، يعنى روز عاشورا

 

 

 

خدايا تو بلندمرتبه و بزرگ جبروتى و در عذاب بس سخت گيري، از آفريدگان بى نيازى، كبريايي ات فراگير است، بر هرچه ميخواهى توانايى، رحمتت به بندگان نزديك است، وعده ات راست، نعمتت كامل، و آزمونت نيكوست، هنگاميكه خوانده شوى بسيار نزديكى، به آنچه آفريدى احاطه دارى، براى آن كه توبه كند پذيراى توبه اى، بر هرچه اراده كنى توانايى، و آنچه را بجويى به دست آورى، هرگاه سپاس شوى، سپاس پذيرى، و هرگاه ياد شوى ياد كنى، از سر نياز تو را ميخوانم، و با احتياج به سوى تو ميل ميكنم، و بيمناك به جانب تو پناه مى آورم و غمگين به درگاهت گريه ميكنم، و در كمال ناتوانى از تو كمك ميخواهم، و براى كفايت امورم بر تو توكّل مى نمايم، بين ما و بين قوم ما [به حق] داورى كن كه آنان ما را فريفتند، و به ما نيرنگ زدند و از يارى ما دست كشيدند، و با ما بى وفايى نمودند و ما را كشتند، و حال آنكه ما عترت پيامبر تو، و فرزند محبوب تو محمّد بن عبد اللّه هستيم، آن كه او را به رسالت برگزيدى، و بر وحى خود امين قرار دادى، در كار ما گشايش و راه رهايى از مشكل قرار ده، به مهرت اى مهربان ترين مهربانان.

ابراهيم بن علي کفعمي در مصباح به نقل از پيامبر (ص) آورده است که فرمود:

 

 

«هر كس در شب سوم شعبان  دو  ركعت نماز، در هر ركعت يک  بار «فاتحة الكتاب»  و بيست و پنج بار سوره «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ»  را بخواند، خداوند در روز قيامت درهاى هشتگانه بهشت را به روى او مى‌گشايد و درهاى هفتگانه جهنم را به رويش مى‌بندد و  هزار دست لباس به او پوشانده و  هزار تاج بر سرش مى‌گذارد.»

 

 

 

انتهاي پيام/